cer
Encyklopedia PWN
monacyt
minerał, fosforan ceru Ce[PO4 ], z domieszką lantanu, lantanowców, toru, uranu;
[gr.],
szwedzki lekarz i chemik;
powłoki optyczne, cienkie warstwy optyczne,
fiz. cienkie warstwy różnych materiałów, którymi powleka się powierzchnie elementów opt. (np. płytek płasko-równoległych, soczewek czy pryzmatów) w celu modyfikacji opt., fiz. lub chem. właściwości tych powierzchni;
reakcje chem., w których stężenia produktów przejściowych drgają (oscylują) w skali makroskopowej w czasie.
minerał, tlenek itru, uranu, wapnia, niobu i żelaza (Y,U,Ca)(Nb,Fe3+)2(O,OH)6;
szkło techniczne stosowane do wyrobu soczewek, pryzmatów i in. elementów układów optycznych (w mikroskopach, aparatach fotograficznych, lunetach, teleskopach, spektrofotometrach i in. przyrządach kontrolno-pomiarowych), a także do produkcji szkła do okularów.
